Nie wszystkie filmy oglądam się od razu po premierze. Niektóre dojrzewają w mojej kolejce oczekujących. W przypadku filmu Maharaja ta chwila przyszła dopiero niedawno. Kilka osób zdążyło go polecić, zapisałam go na listę do obejrzenia, ale ciągle coś innego wskakiwało na pierwsze miejsce. Zawsze była wymówka: brak nastroju, inne premiery, kolejka tytułów, które wydawały się pilniejsze. Aż w końcu przyszła ta chwila, że włączyłam go bez żadnego przygotowania. Nie znałam recenzji, nie oglądałam zwiastuna, wiedziałam tylko, że na ekranie pojawi się Vijay Sethupathi, którego zawsze oglądam z ogromną przyjemnością. I myślę, że to była najlepsza decyzja – podejść do filmu z całkowicie czystą kartą. Dzięki temu historia mogła mnie porwać…

Niektóre filmy wybieram zupełnie spontanicznie, ale tym razem było inaczej. Kadhalikka Neramillai od początku przyciągnął mnie tematem – trochę kontrowersyjnym, trochę ryzykownym, ale za to bardzo aktualnym. Połączenie romantyzmu z kwestią samotnego macierzyństwa i odważnym spojrzeniem na to, co „wypada” w związkach – brzmi dobrze, prawda? No i jeszcze ta klasyczna, choć nowoczesna, nutka tamilskiego kina. Spodziewałam się emocji, pięknej muzyki i bohaterów, którym naprawdę chce się kibicować. Czy właśnie to dostałam?