Kuch Naa Kaho (2003) – pomilczmy sobie razem!

Jakiś czas temu, kiedy rozmyślałam o swoich wakacjach, postanowiłam, że jak tylko się zaczną, wezmę się za powtórne seanse filmów, których już bardzo dawno nie oglądałam. Wolne mam od dwóch tygodni, a ja ani razu nie zdjęłam z półki jakieś płyty DVD. Dlatego w ten weekend postanowiłam, że czas to zmienić i porządnie wziąć się za powtórki! Poniekąd miałam problem, jaki film wybrać na pierwszy ogień. Jednak gdzieś z tyłu głowy chodził mi tytuł, o którym pisałam w pierwszy wpisie z cyklu Dla początkujących. Jak możecie pamiętać, miło wspominam Nie mów nikomu, dlatego postanowiłam sprawdzić, czy moje odczucia po upływie 9 lat nie zmieniły się. Przekonajmy się!

Fabuła Kuch Naa Kaho

Raj (Abhishek Bachchan) to młody kawaler, któremu nie śpieszy się do zmiany stanu cywilnego. Nie chce polecieć na wesele swojej siostry, bo wie, co czeka go w Indiach, a w sumie kto — wujek, pragnący jego jak najszybszego ożenku. W końcu jednak postanawia polecieć, ale by zdobyć bilet, okłamuje piękną nieznajomą, która zgadza się oddać mu swoje miejsce w samolocie. Podczas uroczystości zaręczynowej okazuje się, że dziewczyna, którą oszukał (grana przez Aishwaryę Rai, wtedy jeszcze nie Bachchan), jest przyjaciółką jego siostry i pracuje u ich wujka. Znajomość tej dwójki od początku stąpa po grząskim gruncie, ale z czasem ich potyczki sprawiają, że zbliżają się do siebie. Pytanie tylko, czy przeszłość Namraty pozwoli im być razem?

Kuch Naa Kaho nie da się nie lubić!

Zacznę od tego, że bardzo cieszę się z tej powtórki. Kuch Naa Kaho (polski tytuł: Nie mów nikomu), to naprawdę dobra komedia romantyczna, z nieco melodramatyczną końcówką. Filmy z lat 2000-2005 mają coś w sobie, czego nie potrafię konkretnie nazwać. Większość przedstawianych w nich historii po prostu nie da się nie lubić. Raj, pomimo swojego nastawienia do małżeństwa i do życia, jest sympatycznym bohaterem, który w pewnym momencie pokazuje, że potrafi być czuły i w dodatku ma dobre podejście do dzieci. A przecież na początku deklarował się na takiego zatwardziałego kawalera! Namrata za to, grana przez przepiękną Aishwaryę, od pierwszych minut zachwyca swoją urodą (te oczy!) i rozśmiesza zadziornym charakterkiem. Ich historia wyśmienicie mnie bawiła, momentami wzruszała, co sprawiło, że nie nudziłam się ani jednej minuty. Jedynie przez ostatnie 20 minut filmu miałam ochotę wszystkim skopać ich cztery litery i kazać się ogarnąć, ale na szczęście nie trwało to długo i każdy z bohaterów odzyskał swój rozum.

Aktorsko super!

Aktorstwo Abhisheka i Aishwaryi równie na dobrym poziomie, co film. Choć w moich oczach, to bardziej, wówczas panna Rai, pokazała się od jak najlepszej strony. Jej mimika, ruchy podczas piosenek i ogólnie gra, naprawdę zasługuje na gromkie oklaski. Przez większość filmu nie mogłam przestać się nią zachwycać! Abhishek zagrał dobrze, ale brakowało mi czegoś w jego roli. W późniejszych produkcjach widać, że zrobił progres, wyrobił się jako aktor. Jednak w Kuch Naa Kaho, jego jedenastym filmie, jeszcze tego nie zauważyłam. I jeśli mam się czepiać o wygląd, to wolę go z brodą. 😛 Na ekranie wraz z Aishwaryą, jako para wyglądali naprawdę dobrze, stworzyli udany duet. Miło było popatrzeć na przyszłe małżeństwo, 4 lata przed ślubem. Ciekawe, czy już wtedy coś do siebie czuli? Na uwagę zasługuje również, kilkuletni wówczas, Master Parth Dave, który w poszczególnych scenach całkowicie zasłaniał swoją grą innych aktorów.

Muzyczny miód na uszy

Muzycznie, jak już wspominałam, film wypadł niewątpliwie dobrze. Nie zdziwię Was pewnie faktem, że uwielbiam każdy utwór. W moim przypadku to nic dziwnego, bo soundtrack stworzyło trio Shankar-Ehsaan-Loy, których szczerze uwielbiam. Ich muzyczne dzieła, to w większości przypadków świetne piosenki (kultowe już Kal Ho Naa Ho). Tak też jest z Kuch Naa Kaho; sześć naprawdę dobrych utworów, zaczynając od tanecznej Tumhe Aaj Maine Jo Dekha i kończąc na smutnej Kehti Hai Yeh Hawa (sad version tytułowej).

Podsumowanie

Podsumowując, Kuch Naa Kaho to naprawdę dobry film, warty jak najbardziej poświęcenia mu 2 godzin i 42 minut ze swojego życia. Niejednokrotnie mnie rozbawił oraz wzruszył. Po prostu świetna rozrywka z doborową obsadą aktorską i piękną ścieżką dźwiękową. Podobał mi się tak samo, jak za pierwszym razem! <3 Kto jeszcze nie oglądał, niech jak najszybciej nadrabia zaległość! 😉 Polecam!

A jak Wam podobał się film? Lubicie go tak samo, jak ja?