Po Amar Singh Chamkila sięgnęłam z dużą dozą niepewności. Reżyserem jest Imtiaz Ali, którego twórczość zawsze była dla mnie zagadką. Jab We Met uwielbiam i mogę wracać do niego w nieskończoność, ale większości jego innych filmów po prostu nie potrafiłam zrozumieć – były dla mnie zbyt symboliczne, czasami wręcz chaotyczne. Bałam się, że podobnie będzie i tym razem, że historia Chamkili okaże się zbyt hermetyczna, a ja znów poczuję się wykluczona z filmowego świata, który Ali próbuje zbudować. Mimo to ciekawość wygrała. Chamkila był postacią niezwykle barwną i kontrowersyjną – artystą, który poruszał tematy tabu, a jednocześnie zdobywał tłumy fanów. Miałam więc nadzieję, że film pozwoli mi lepiej zrozumieć jego…

Aap Jaisa Koi miał niedawno premierę na Netflixie, ale wpadł mi w oko jeszcze na długo przed ujawnieniem daty. Chciałam obejrzeć go już pierwszego dnia, ale jak to bywa w życiu, musiałam zmienić swoje plany i odłożyć tytuł na potem. Kiedy jednak przeczytałam krótką recenzję Magdy z fanpage’a Madźa pisze o Bollywood, stwierdziłam, że nie mam na co dłużej czekać. Opis zapowiadał spokojną historię o dojrzalszej relacji. Pomyślałam, że to może być coś innego niż standardowy romans z katalogu platformy – może mniej oczywisty, bardziej wyciszony. I z takim nastawieniem usiadłam do seansu.

Bywa tak, że włączam film z dużym entuzjazmem, bo wszystko na papierze wygląda świetnie – ciekawy reżyser, znane nazwisko w głównej roli, inspiracja uznaną powieścią. I właśnie tak było z Jaane Jaan (Podejrzenie pada na X). Film Sujoya Ghosha, adaptacja japońskiego bestsellera The Devotion of Suspect X, Kareena Kapoor Khan w swoim pierwszym występie dla Netfliksa… Brzmiało obiecująco. Skuszona poleceniem od jednej z moich Czytelniczek, Barbary, to właśnie Jaane Jaan wybrałam na wieczorny seans. Czy to była dobra decyzja?

Niektóre filmy zostają w mojej pamięci na długo. Nie dlatego, że były genialne, ale dlatego, że po seansie zastanawiałam się, dlaczego właściwie je obejrzałam. Nadaaniyan to właśnie ten przypadek – produkcja, która zamiast romansu i komedii serwuje plastikową iluzję luksusowego życia, w którym największym problemem okazuje się brak samodzielnych wyborów. Jeśli miała to być współczesna młodzieżowa bajka, to cóż… czułam się jak 30-latka, która trafiła na urodziny 16-latki i zupełnie tam nie pasowała. Dlaczego?