Co te filmy indyjskie ostatnio ze mną robią! Najpierw Satyaprem Ki Katha, który wzruszył mnie do głębi, potem Lover, który rozłożył mnie emocjonalnie realizmem i odwagą w pokazaniu toksycznego związku. A teraz jeszcze Be Happy – film, po którym w ogóle nie spodziewałam się, że aż tak go przeżyję. Niepozorny z zewnątrz, wydawał się idealny na wieczór „do herbatki”. A jednak – skrywał w sobie coś, co moje matczyne serce po prostu nie dało rady unieść na sucho. Zapraszam do recenzji – bez spoilerów, ale z całą masą emocji.

Kiedy oglądam filmy Bollywood, zawsze oczekuję czegoś więcej niż tylko pięknych piosenek i uroczych scen miłosnych. Chcę poczuć emocje, przeżyć historię razem z bohaterami i zakończyć seans z czymś więcej niż tylko uśmiechem na twarzy. Satyaprem Ki Katha idealnie wpisuje się w to, czego szukam w dobrym filmie – jest wzruszający, pełen emocji i niesie ze sobą ważne przesłanie. Ale czy to wystarczy, by nazwać go jednym z najlepszych romansów ostatnich lat? O tym opowiem w mojej recenzji!

Gdy usłyszałam o The Mehta Boys, od razu mnie zaciekawił – głównie ze względu na debiut reżyserski Bomana Iraniego. To aktor, którego doskonale znam i cenię, dlatego byłam ciekawa, jak poradzi sobie po drugiej stronie kamery. Pomysł na film także mnie zainteresował – nieprzepracowane relacje ojca i syna, które w ciągu 48 godzin mają szansę się zmienić, wydawały się idealnym materiałem na angażującą, emocjonalną podróż. Czy dostałam to, na co liczyłam? 

Jeśli jest jeden film, który na zawsze zmienił oblicze Bollywoodu, to bez wątpienia jest to Dilwale Dulhania Le Jayenge (1995) – pol. Żona dla zuchwałych. DDLJ nie jest tylko kolejną romantyczną historią – to prawdziwy fenomen, który od prawie trzech dekad zachwyca widzów na całym świecie. Jako wielka fanka kina indyjskiego nie mogę nie poświęcić temu filmowi osobnego wpisu, który dodatkowo jest moim ulubionym filmem Bollywood. Dlaczego DDLJ stało się legendą? Oto kilka powodów.